Breakfast is served: croque monsieurs,worsten, ham, een soort stoofvlees, worstenbroodjes en nog anderevleesrijke gerechten. We hebben 2 kippen gezien, nog geen koeien ofvarkens maar dat die hier aan de lopende band geslacht worden, datstaat vast.
Vandaag wordt de groep opgedeeld in 3delen afhankelijk van de keuzes. Deel 1 maakt een lange wandelingnaar de vulkaan Baru. Een zware toch van 27 km en 8-10 stappen. Deel 2 kiest voor een middellange tocht van 16km (hoewel hij achteraf toch22 km bleek te zijn, zo is mij verteld) langsheen de lokalekoffieplantages en met een gids die je de lokale, weliswaar eetbare,wilde vruchten laat proeven.
Zelf vertrok ik met deel 3 naar deChiriqui River voor een dagje wild-water rafting. Op voorhand moestenwe een formulier tekenen waarmee we aangaven kennis te hebben vanalle gevaren tijdens het raften. De eigenaar gaf nog een langeuitleg, met vele tips om verdrinking en andere minder leukegebeurtenissen te vermijden, een beetje overdreven zo bleek later.
De groep werd verdeeld over 5 boten,met in elke boot een Fernando, Umberto of 1 vd andere gidsen waarvande naam onherinnerbaar is. Wij hadden Umberto, 1 vd meer ervarengidsen zo bleek tijdens de tocht. Na wat oefenen van de commando's,natmaken en enteren van andere boten en wat zwemmen vertrokken we. Opde vraag 'Crocodillas?' antwoordde de gids “Bijna geen”, een helegeruststelling.
De rapids volgden elkaar vrij snel op,niets van afschrikwekkende proporties maar wel stevig genoeg om hetwel tot een avontuur te maken. Af en toe verdween een student in hetwater om snel opgevist te worden door zijn eigen of een ander boot.Umberto stuurde ons mooi tussen alle struiken door (of waren wijgewoon zo'n beesten bij het peddelen?), waar andere boten minderfortuin hadden en vaak werden belaagd door takken en overhangendebomen. Eenmaal kantelde zelfs een volledige boot in een rapid, waarnaalle boten te hulp schoten en de studenten oppikten, er was nooitecht gevaar hoogstens wat blauwe plekken waren het gevolg.
Halverwege stopten we voor de lunch:ham, kaas, sla, tomaten en...pringles en....ananas, geen banaanyeehaa! Een maaltijd die ons deed terugdenken aan de Subway broodjesvan Jan De Nul die we nu al enkele dagen moesten missen.
Nog enkele rapids later kwamen we aande aankomplaats waar iedereen nog bleef dobberen, genietend van hetverfrissende water. Op de bus werden de eerste tekenen van een dag ophet water al zichtbaar, nagenoeg iedereen was zo roos als een kreeft.
Terug aangekomen was het helaas nog telaat om de apen in het rescue center Paradise Gardens te bezoeken.Dan maar chillen met chips plus dipsaus en de lokale ron anejo aan derivier. Met een groep besloten we voorziene maaltijd links te latenliggen (rijst met kip iemand?) en ons tegoed te doen aan een pizza ofchicken fingers in cocktailbar Baru. Wat leerden we daar? De pizzaFire Mountain bevat Jalapeno pepers, Jalapeno pepers steken uw mondin brand....voor een half uur....water maakt het erger!! Na eenwedstrijdje pepers eten zaten we enkele minuten later met onze tongin het glas om te verzachten, waarom zou iemand in godsnaam expresszo'n peper op een pizza willen leggen? Tweede wijsheid van de dag: de“pizza famiale” is reusachtig en onverorberbaar door minder dan 3personen.
Enkelen trokken nog naar discotheekZanzibar, velen gingen echter snel slapen. De wekker staat namelijkop 5h30 om vroeg te kunnen vertrekken
Geen opmerkingen:
Een reactie posten