Dag 10: Puerto Viejo de la Talamanca

Vandaag vroeg uit de veren want we verlaten het bijna vertrouwde panama voor costa rica! Na een uurtje bussen komen we aan de grens aan. Een voor-oorlogse spoorwegbrug, die half aan het instorten in, vormt er blijkbaar het niemandsland tussen de twee landen. Een sticker en wat stempels in ons paspoort, en een immigratieformulier later staan we aan de overkant, waar een reeks nieuwe busjes ons al staat op te wachten. De eerste kilometers over de grens krijgen we te zien hoeveel oppervlakte chiquita nodig heeft om de hele wereld van bananen te voorzien, VEEL! Bananenplantages zover je kan kijken met hier en daar een vrachtwagen langs de weg met het welgekende chiquita logo op vormen hier het landschap.

Een uurtje of twee later komen we aan in onze hostel, RockingJ, vernoemd naar de eigenaar, Jay. Ik had hem  al eens aan de lijn gehad om de cantus van vanavond te regelen, en daar leek hij al een beetje bizar, maar daar is nog maar het minste mee gezegd. Zo is hij onderandere bezig met het bouwen van een eigen ark. Achterin de hostel heeft hij een 10-tal gigantische containers aan elkaar gelast waarmee hij de zombie-apocalypse gaat overleven. De ark is tot in de puntjes uitgerust. Aan boord heeft hij een garage (incl auto), een opnamestudio, een farmacie,  een noordpooluitrusting, een volledig wapenarsenaal incl kruisbogen, kogelvrije vesten, zwaarden en shotguns, een aantal bedden die hij blijkbaar al verhuurd heeft voor de wereldondergang van 2012, speciale schietgaten om zombies neer te schieten,… Na een korte rondleiding op dit containercomplex, en zowat elke burgie/archie aanwezig ervan overtuigd was dat dit ding toch nooit zou drijven, konden we rustig inchecken. Een groot deel kreeg elk een hangmat toegewezen, enkele anderen een tentje, en wij kregen een sleutel met S1 op. De S stond blijkbaar voor stables want de buurman van ons kamertje was een paard, waardoor we telkens we in onze kamer kwamen begroet werden door het zalige aroma van paard. Eens we onze bagage op de kamer hadden gedropt konden we wat gaan chillen op het strand. Sommigen gingen ook mozaiken maken, want overal in het hotel zag je her en der mozaiken van eerdere gasten die er al gepasseerd waren. Ergens in de namiddag begint Jay ook heel enthousiast een krabbenrace te organiseren, waarbij iedereen een dollar mocht inzetten op zijn favoriete krab, en de winnaar ging met de pot lopen. Hij had ook nog een chicken-shit-race in petto, waarbij je moet gokken in welk vakje zijn kip gaat schijten, maar die hebben we jammer genoeg niet mogen meemaken.

Voor we het wisten was ons traditionele rijst/bonen/kip avondmaal daar en begonnen we alles in gereedheid te brengen voor de cantus. Jay heeft hiervoor een speciale aanbieding, jungle juice! Een zelfuitgevonden drankje op basis van vodka (die hij blijkbaar binnensmokkelt vanuit Panama), water, en een of ander poedertje dat het een fruitsmaakje geeft. All you can drink for 5$! Al snel staan alle tafels opgesteld op het binnenpleintje van de hostel en konden we eraan beginnen. De andere gasten van de hostel hadden dit nog nooit gezien, maar ze konden onze Belgische studententraditie wel appreciëren denk ik. Tijdens de cantus heeft Jay al een kampvuur op het strand gemaakt voor de apres-beachparty, die toch nog wel even kon doorgaan omdat de politie hier blijkbaar gemakkelijk om te kopen valt en we dus voor absoluut geen geluidsoverlast zorgden.