De rest...

na onze thesisdeadline zullen we de laatste 2 dagen nog posten met wat foto's...laatste dagen hadden we weinig internettoegang

Dag 10: Puerto Viejo de la Talamanca

Vandaag vroeg uit de veren want we verlaten het bijna vertrouwde panama voor costa rica! Na een uurtje bussen komen we aan de grens aan. Een voor-oorlogse spoorwegbrug, die half aan het instorten in, vormt er blijkbaar het niemandsland tussen de twee landen. Een sticker en wat stempels in ons paspoort, en een immigratieformulier later staan we aan de overkant, waar een reeks nieuwe busjes ons al staat op te wachten. De eerste kilometers over de grens krijgen we te zien hoeveel oppervlakte chiquita nodig heeft om de hele wereld van bananen te voorzien, VEEL! Bananenplantages zover je kan kijken met hier en daar een vrachtwagen langs de weg met het welgekende chiquita logo op vormen hier het landschap.

Een uurtje of twee later komen we aan in onze hostel, RockingJ, vernoemd naar de eigenaar, Jay. Ik had hem  al eens aan de lijn gehad om de cantus van vanavond te regelen, en daar leek hij al een beetje bizar, maar daar is nog maar het minste mee gezegd. Zo is hij onderandere bezig met het bouwen van een eigen ark. Achterin de hostel heeft hij een 10-tal gigantische containers aan elkaar gelast waarmee hij de zombie-apocalypse gaat overleven. De ark is tot in de puntjes uitgerust. Aan boord heeft hij een garage (incl auto), een opnamestudio, een farmacie,  een noordpooluitrusting, een volledig wapenarsenaal incl kruisbogen, kogelvrije vesten, zwaarden en shotguns, een aantal bedden die hij blijkbaar al verhuurd heeft voor de wereldondergang van 2012, speciale schietgaten om zombies neer te schieten,… Na een korte rondleiding op dit containercomplex, en zowat elke burgie/archie aanwezig ervan overtuigd was dat dit ding toch nooit zou drijven, konden we rustig inchecken. Een groot deel kreeg elk een hangmat toegewezen, enkele anderen een tentje, en wij kregen een sleutel met S1 op. De S stond blijkbaar voor stables want de buurman van ons kamertje was een paard, waardoor we telkens we in onze kamer kwamen begroet werden door het zalige aroma van paard. Eens we onze bagage op de kamer hadden gedropt konden we wat gaan chillen op het strand. Sommigen gingen ook mozaiken maken, want overal in het hotel zag je her en der mozaiken van eerdere gasten die er al gepasseerd waren. Ergens in de namiddag begint Jay ook heel enthousiast een krabbenrace te organiseren, waarbij iedereen een dollar mocht inzetten op zijn favoriete krab, en de winnaar ging met de pot lopen. Hij had ook nog een chicken-shit-race in petto, waarbij je moet gokken in welk vakje zijn kip gaat schijten, maar die hebben we jammer genoeg niet mogen meemaken.

Voor we het wisten was ons traditionele rijst/bonen/kip avondmaal daar en begonnen we alles in gereedheid te brengen voor de cantus. Jay heeft hiervoor een speciale aanbieding, jungle juice! Een zelfuitgevonden drankje op basis van vodka (die hij blijkbaar binnensmokkelt vanuit Panama), water, en een of ander poedertje dat het een fruitsmaakje geeft. All you can drink for 5$! Al snel staan alle tafels opgesteld op het binnenpleintje van de hostel en konden we eraan beginnen. De andere gasten van de hostel hadden dit nog nooit gezien, maar ze konden onze Belgische studententraditie wel appreciëren denk ik. Tijdens de cantus heeft Jay al een kampvuur op het strand gemaakt voor de apres-beachparty, die toch nog wel even kon doorgaan omdat de politie hier blijkbaar gemakkelijk om te kopen valt en we dus voor absoluut geen geluidsoverlast zorgden.

Dag 9 (Groep 1): Tweede dag Bocas Del Toro

Op de tweede dag Bocas del Toro vonden we dat we door het vele rondreizen een rustiger dagje hadden verdiend. Daarom trokken we na een relatief lange nachtrust (ontbijt om 9 uur!) naar Bastimentos. Dit is het grootste eiland van de archipel, maar is nauwelijks bewoond. Wel konden we er blijkbaar een prachtig strand vinden, compleet zoals iedereen van ons kent uit de boekskes. Een wit zandstrand omringd met palmbomen en (niet onbelangrijk) een cocktailbar.
Wat volgde was enkele uren pure strandvakantie: voetballen op het strand, een zwemmeke placeren en rusten in de schaduw. Ook konden we gebruik maken van snorkelgerief, wat voor degenen die er wat moeite voor overhadden, resulteerde in confrontaties met de aanwezige zeefauna.
Achteraf keerden we allen tevreden en uitgerust huiswaarts, binnen een half uur staat ons avondmaal op ons te wachten en wat de avond daarna zal brengen is een voorlopig nog onuitgemaakte zaak...

Enkele foto's

Platte band bij de roze bus:

Groepsfoto van groep 1 en 2 op het strand van Bastimentos:

Strand van Bastimentos:

Groetjes uit Panama, getekend 'de redactie':

Dag 8: (Groep 1 en 2 Boquete) Busrit naar Bocas del Toro en feesten op de caraiben

Opstaan? Nu al? Neuuuhhh....Valiesmaken en ontbijten. Op het menu staat zoals gisteren veel vlees, ikpas voor een zwaar vleesrijk ontbijt, de pizza famiale heeft namelijkzijn sporen achter gelaten bij/in de maag. Verzamelen en vertrekkenmet de bus en dat is waar we nu zitten, schommelend op de bergwegenrichting Bocas Del Toro. Er was een kort intermezzo toen de band vande bus vervangen moest worden. Geïntrigeerd zoals het een goedeingenieur betaamt keken we toe hoe de buschaffeurs het wielvervangen. Zonder krik maar door op een dikke steen te rijdenwaardoor het buitenwiel van de grond kwam en vervangen kon worden.Weer wat bijgeleerd!

To be continued want de bus is niet zospannend om over te vertellen.

Aangekomen op Isla Colon blijkt het een paradijs te zijn. Hoewel alles een beetje slomer gaat dan normaal. Uitgehongerd stappen we een fancy restaurant binnen, gerunned door een Amerikaan. Een heerlijke hamburger met frietjes later gaan we op zoek naar bars voor een feestje vanavond. Bar Hundida is een drijvende bar met een centraal zwembad. Of beter, een terras op palen en in het midden een gat. We gaan er aan boord van de aangelegde party boat, waar een uitgeweken Canadees ons wat wijsheden over het eiland meegeeft. De zee wordt snel woeliger waardoor we niet kunnen uitvaren.

We nemen dan maar een watertaxi naar bar Aqua. Ook een terras op palen en een schommel boven het zeewater. Ook via de trampoline kan je vanop het terras een duik nemen in het water. Scholen visjes zwemmen rondom.

De avondmaaltijd bestond voor het eerst uit vis en was behoorlijk lekker ook, zelfs voor diegenen onder ons die niet van zeebeesten houden. We spraken met heel de groep af om 21h. Na nog wat voorzorgsmaatregelen meegegeven te hebben, zakten we met heel de groep af naar Bar Hundida. Er werd gezwommen, gedronken en gefeest. Rond half twaalf zakten we af naar Bar Aqua, waar er heel wat toeristen waren met zin in een feestje. Het feest barstte pas echt los toen het begon te regenen en iedereen drijfnat op het middenplein stond te dansen. Wilde locals deden iedereen springen en de burgies deden lustig mee. Het was een behoorlijk vet feestje!!

Dag 7:(Groep 1 en 2 Boquete)

Breakfast is served: croque monsieurs,worsten, ham, een soort stoofvlees, worstenbroodjes en nog anderevleesrijke gerechten. We hebben 2 kippen gezien, nog geen koeien ofvarkens maar dat die hier aan de lopende band geslacht worden, datstaat vast.

Vandaag wordt de groep opgedeeld in 3delen afhankelijk van de keuzes. Deel 1 maakt een lange wandelingnaar de vulkaan Baru. Een zware toch van 27 km en 8-10 stappen. Deel 2 kiest voor een middellange tocht van 16km (hoewel hij achteraf toch22 km bleek te zijn, zo is mij verteld) langsheen de lokalekoffieplantages en met een gids die je de lokale, weliswaar eetbare,wilde vruchten laat proeven.

Zelf vertrok ik met deel 3 naar deChiriqui River voor een dagje wild-water rafting. Op voorhand moestenwe een formulier tekenen waarmee we aangaven kennis te hebben vanalle gevaren tijdens het raften. De eigenaar gaf nog een langeuitleg, met vele tips om verdrinking en andere minder leukegebeurtenissen te vermijden, een beetje overdreven zo bleek later.

De groep werd verdeeld over 5 boten,met in elke boot een Fernando, Umberto of 1 vd andere gidsen waarvande naam onherinnerbaar is. Wij hadden Umberto, 1 vd meer ervarengidsen zo bleek tijdens de tocht. Na wat oefenen van de commando's,natmaken en enteren van andere boten en wat zwemmen vertrokken we. Opde vraag 'Crocodillas?' antwoordde de gids “Bijna geen”, een helegeruststelling.

De rapids volgden elkaar vrij snel op,niets van afschrikwekkende proporties maar wel stevig genoeg om hetwel tot een avontuur te maken. Af en toe verdween een student in hetwater om snel opgevist te worden door zijn eigen of een ander boot.Umberto stuurde ons mooi tussen alle struiken door (of waren wijgewoon zo'n beesten bij het peddelen?), waar andere boten minderfortuin hadden en vaak werden belaagd door takken en overhangendebomen. Eenmaal kantelde zelfs een volledige boot in een rapid, waarnaalle boten te hulp schoten en de studenten oppikten, er was nooitecht gevaar hoogstens wat blauwe plekken waren het gevolg.

Halverwege stopten we voor de lunch:ham, kaas, sla, tomaten en...pringles en....ananas, geen banaanyeehaa! Een maaltijd die ons deed terugdenken aan de Subway broodjesvan Jan De Nul die we nu al enkele dagen moesten missen.

Nog enkele rapids later kwamen we aande aankomplaats waar iedereen nog bleef dobberen, genietend van hetverfrissende water. Op de bus werden de eerste tekenen van een dag ophet water al zichtbaar, nagenoeg iedereen was zo roos als een kreeft.

Terug aangekomen was het helaas nog telaat om de apen in het rescue center Paradise Gardens te bezoeken.Dan maar chillen met chips plus dipsaus en de lokale ron anejo aan derivier. Met een groep besloten we voorziene maaltijd links te latenliggen (rijst met kip iemand?) en ons tegoed te doen aan een pizza ofchicken fingers in cocktailbar Baru. Wat leerden we daar? De pizzaFire Mountain bevat Jalapeno pepers, Jalapeno pepers steken uw mondin brand....voor een half uur....water maakt het erger!! Na eenwedstrijdje pepers eten zaten we enkele minuten later met onze tongin het glas om te verzachten, waarom zou iemand in godsnaam expresszo'n peper op een pizza willen leggen? Tweede wijsheid van de dag: de“pizza famiale” is reusachtig en onverorberbaar door minder dan 3personen.

Enkelen trokken nog naar discotheekZanzibar, velen gingen echter snel slapen. De wekker staat namelijkop 5h30 om vroeg te kunnen vertrekken

Dag 6 (Groep 1 en 2): Tocht naar Boquete

Veel te vroeg ging de wekker weer af,alles inpakken, worst als ontbijt (mijn verlangen naar Cornflakes,zelfs die smakeloze met dat haantje op, of een ander ontbijt zondervlees in groeit elke dag) en dan verzamelen bij de bussen.

Lang rijden we in konvooi met bijna elkuur een stop. Het is een snikhete dag en de bussen moeten demotorkappen openzetten en af en toe sproeien met water. Ook binneninis de airco niet in staat het volledig koel te houden. Na een laatstestop bij het tankstation splitsen de twee groepen zich. Deel 1 (groep 1 en 2) gaat naar Boquete in de bergen en deel 2 (groep 3 en 4) naar Bocas del Toro aan hetstrand. Ik bevind me in de eerste groep en schrijf dus dat verhaal.Na nog een busrit van enkele uurtjes komen we aan in Boquete, eendorpje maar wel een pak groter dan El Valle. Onze accomodatie is bestin orde, zeker de chill-out room met zeteltje in de schaduw naast eenbruisend riviertje is de moeite waard. Een korte verkenning vanBoquete brengt ons langs een toeristische cocktailbar, een lokaalcafé met gokspeelmachines, café Nacional (de bruine kroeg van bijons, incl. TV en biljart) en enkele supermarkten die 24/7 open zijn.Ondanks de aanwezigheid van een bbq in ons hostel wagen we er onstoch niet aan om vlees te kopen hier. Dan maar drank kopen voor eenfeestje in de chill-out room. Het klimaat is hier wel wat zachter,vermoedelijk een micro-klimaat in deze vallei. Er valt af en toe watregen en de temperaturen zijn erg gematigd. Perfect!