Na een geweldige nacht was het opstaan bij menig student geen
sinecure. Bij het ontbijt was het ook beduidend minder druk en de kleine
ogen spraken boekdelen. Alcohol en weinig slaap hebben hetzelfde effect
in België als in Panama, dat was bij deze ook bewezen. Met de valiezen
in geladen en klaar voor vertrek, was iedereen echter snel terug in de
mood bij de aankomst van het JDN konvooi.
Ondanks de veel
lagere bevolkingsdensiteit in Panama, heeft rijden in de spits in
Panama-city iets weg van de Brusselse ring op vrijdagavond. Gelukkig had
de pimp-van zijn installatie terug in orde gekregen en op de beats van
DJ Yellow voerde Edgar groep A naar Casco Viejo. In dit idyllische oude
gedeelte van de stad kregen we een ander Panama te zien met pittoreske
marktjes en bizarre handelswijzen, zoals de lokale man die zich "sans
gene" op een bak in het midden van de straat zette en een sigaar opstak.
We bezochten enkele kerken, hadden een prachtig zicht op Panama-city en
probeerden af te dingen voor de Panamese hand-gemaakte hoed, zonder
veel succes overigens.
Het programma voerde ons vervolgens naar de Miraflores locks.
Waar we twee dagen geleden nog op de heuvel aan de andere kant stonden,
bezochten we nu het museum. Op de verschillende verdiepingen was een
historisch overzicht van de werken te zien en informatie over de fauna
en flora in het gebied. Het ontzag voor de werken werd alleen maar
groter wanneer we te zien kregen met welke steam-powered machines de
werken werden uitgevoerd in die tijd. Ook de maquette van de oude
baggerboot was de moeite waard om te zien. Ondertussen voeren langs de
venster grote containerschepen voorbij, met duizenden containers met
bestemming: de andere kant van de wereld.
Voor de lunch mochten we naar het Intercontinental Playa Resort.
Zoals de naam wel doet vermoeden was dit een beach resort met alles
erop en eraan. De maaltijd was heerlijk en overvloedig. Het zwembad was
echter verboden tenzij je voor een zwempartij 125 dollar op tafel kan
leggen, dan maar zwemmen in de eigen bezwete t-shirts van de zon geeft
zoals steeds weer ferm van katoen.
Het einde van de maaltijd betekende ook het einde van onze dagen
met Jan De Nul. Met een staande ovatie bedankten we hen voor de 3 unieke
dagen die we nooit zullen vergeten. Een Belgisch bedrijf met wereldinvloed,
een goede stimulans voor de entrepreneurs onder de studenten.
Gepakt en gezakt vertrokken we toen met bussen naar El Valle. Een
slingerende bergweg zorgde voor prachtige uitzichten. El Valle is een
klein dorp met groeiende faciliteiten voor toeristen. We verblijven in
de hotels Don Pepe, El Valle en Pekin. Drie hotels die met ons hun
jaaromzet verdubbelen denken we want er zijn slechts enkele toeristen in
het hotel. De kamers zijn rudimentair, maar erg gezellig ingericht. Al
snel wordt ook de chill-out room op het dak ontdekt, inclusief
hangmatten en zeteltjes.
De avondmaaltijd bestaat uit, je kan het misschien al raden:
rijst met kip en...geen ananas in dit tropisch land...maar wel een
lekkere banaan met kaneel en nog wat kruiden.
Snel
aankleden voor een luchtige, korte wandeling....dachten we...Verdeeld in
groepen trokken we de bergen in op zoek naar beestjes. Een pad,
sprinkhaan, twee krekels en een helse tocht naar boven stonden we
bovenaan de berg met een panoramisch zicht op de vallei by night. Mooi
en winderig... De oorsprong van die wind wordt natuurlijk vakkundig
uitgelegd door professor Verbakel.
Teruggekomen in het hotel trekken enkelen nog naar de lokale bar
en karaoke waar de pintjes aan 65 cent veel aantrek hebben.
Morgen vroeg opstaan voor de canopy en het bergmeer...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten